over de voorstelling

DRIE MONNIKEN
coproductie Theater Artemis | Veenfabriek

Drie monniken brengen de laatste avond samen door. De wereld buiten wacht. Wat zullen zij daarbuiten nog gaan doen? De monniken hebben altijd geleefd in afzondering, gebeden en gezwegen. Dagen van dezelfde handelingen, een plechtige routine. Nog maar amper weten ze hoe het was voor ze hier aankwamen, alweer drieëndertig jaar geleden. Vertrekken ze nu zonder van elkaar te weten wie ze zijn? “Zullen wij spreken nu?”, klinkt het eindelijk. En de monniken spreken, eerst aarzelend, dan steeds openhartiger. Nog een laatste keer zingen ze samen de Vespers - zo luid mogelijk. Dan scheiden hun wegen.

Westerse kloosters lopen leeg, maar ze zijn er nog, de monniken. De verdieping en de sereniteit waarvoor de monniken staan, lijken in zeer weinig op de druktewereld die ons omgeeft. Voor regisseur Floor Huygen dringt de tijd om haar fascinatie voor het monnikenleven te delen en om te zetten in muziektheater. De Vlaamse schrijver Bernard Dewulf (Libris Literatuurprijs 2010), schreef de tekst met componist/muzikant Paul Koek en twee gelauwerde toneelspelers voor ogen: Bert Luppes en Titus Muizelaar. Waardig en met lef brengt deze uitzonderlijke cast zijn eerbetoon aan een levenskunst, met een flinke dosis spelplezier, ontwapenende humor en plechtige tragiek.

B:Hebben we niet genoeg gewacht?
A:Wij wachten niet, wij verwachten.
B: Drieëndertig jaar.

B:Zal ik u iets vertellen?
Misschien moeten we elkaar iets vertellen?
A: Ik heb het afgeleerd maar ik zal proberen

B: Ik mag u.
A: Ik wist niet dat iemand mij mocht.
B: Zoals u zong. De overgave. Het heeft me vaak door het hart gesneden.
A: U zong als een uil.